Kan ik je verleiden tot morgen?

Blog van Lorette van der Werf – geschreven voor de Suïcide Preventie Week 2025. Het onderwerp blijft relevant en raakt aan veel situaties waarin jongeren onveilig opgroeien.

Lorette van der Werf is systeemtherapeutisch behandelaar bij complexe casuïstiek en lid van het Ervaringskennisteam van Levvel. In deze blog vertelt ze openhartig over haar eigen ervaringen met suïcidale gedachten. Ze laat zien wat helpt als het leven zwaar voelt en welke rol jij als hulpverlener kunt spelen.

Als leven te zwaar voelt

Een doodswens is vaak niet het verlangen om te sterven. Het is een verlangen naar rust. Een manier om te ontsnappen aan pijn, onveiligheid of uitzichtloosheid. Voor mij voelde het alsof ik geen plek had op deze wereld. Alsof ik nergens bij hoorde. Alles kostte energie. Dagen werden weken, weken werden jaren. Als je op jonge leeftijd beschadigd raakt, verlies je de verbinding met jezelf en de wereld. Dan voelt weggaan als de enige uitweg.

Wat als niemand je begrijpt?

Veel mensen reageren geschrokken of afwijzend op een doodswens. Maar zo’n wens is ook een duidelijke hulpvraag. Als die niet wordt gezien of erkend, kan het gevoel van wanhoop alleen maar toenemen. Wat iemand dan nodig heeft? Echte aandacht. Zonder oordeel. Zonder haast.

De wereld is niet voor iedereen veilig

Om vol voor het leven te kunnen kiezen, moet het leven iets te bieden hebben. Veiligheid, verbinding, rust. Maar als je leeft in chaos of voortdurend alert moet zijn, dan raak je uitgeput. Zelfs gewone dingen kunnen dan te veel zijn. Soms bleef ik alleen nog leven uit angst voor de dood. Niet omdat het leven zelf draaglijk was.

Ervaringsdeskundige en hulpverlener

Inmiddels werk ik in de hooggespecialiseerde ggz. Mijn eigen verleden helpt me begrijpen hoe logisch suïcidale gedachten kunnen zijn na ingrijpende ervaringen. Ook ik kon geen beloftes doen over in leven blijven. Wat wel hielp, was dat ik eerlijk mocht zijn over mijn gedachten. Zonder dat mensen in paniek raakten. Zonder veroordeling.

Wat voor mij werkte

Samen spraken we af dat alles gezegd mocht worden. Mijn omgeving bleef bij mij. Ze overvroegen me niet. Ze namen praktische dingen over. Ze waren zacht en geduldig. En ik? Ik beloofde dat zij altijd mochten proberen me te verleiden tot morgen. Die oprechte verbinding was voor mij van levensbelang.

Wat kun jij doen als hulpverlener?

Het verhaal van Lorette laat zien hoe belangrijk nabijheid en rust zijn. Hieronder een aantal handvatten voor professionals in de jeugdhulp en jeugd-ggz.

• Neem elke doodswens serieus 
  Zie het als een hulpvraag, geen manipulatie.
• Blijf in contact, zonder oordeel 
  Laat iemand praten. Luister, ook als het moeilijk is.
• Zorg voor rust en voorspelbaarheid 
  Houd je aan afspraken. Wees kalm en duidelijk.
• Werk traumasensitief 
  Wees mild bij herhaling of terugval. Geef regie waar mogelijk terug.
• Betrek de omgeving 
  Geef uitleg, steun en praktische tips aan mensen dichtbij. 

Wil je sparren of een casus voorleggen aan het Ervaringskennisteam van Levvel? Neem contact op met:
E.K.Thuis@levvel.nl

Soms is nabijheid het enige dat nog werkt. Gewoon blijven zeggen: “Ik blijf je verleiden tot morgen.” En dat is soms precies wat iemand nodig heeft. 

Lees hier de volledige blog van Lorette:

Blog 'Kan ik je verleiden tot morgen?'